Πόσο γλυκιά είναι η αμαρτία;

Όσο κι αν φαίνετε παράλογο, γιαυτή την γλυκα καταστρεφοντε ζωές.Το πόσο κακό κάνει το ξέρουμε λίγο πολύ,όμως έχετε φανταστεί ποτέ οτι μπορεί να μας κάνει και καλό και μάλιστα πολύ...Ξέρω ακούγετε τρελό όμως αποκτούμε εμπειρίες μαθαίνουμε απο τα λάθοι, γινόμαστε ακομα και πιο σοφοί άνθρωποι γιατί αν δεν πάθεις δεν θα μάθεις.Κι ένα άλλο παράλογο της ζωής είναι το πόσο καλό σου κάνει η προδοσία μιας αγάπης, μέσα απο ένα τέτοιο πόνο όταν περάσεις,γίνεσαι πιο δυνατός,πιο πονηρεμένος στα θέματα αγαπης και πίστεψε με,μετά απο κάποιο χρονικό διαστημα θα χαίρεσε γιαυτό  που είχες ζήση,οσο κι αν είχες πονέσει μόνο και μόνο γιατί μετά από αυτό, δύσκολα να την ξαναπατήσεις σε θέματα ερωτικά δεν θα είσαι το θύμα αλλα ο θύτης είναι σαν ενα παιχνίδι που το μαθαίνεις καλά και είναι δύσκολο μετά να σε νικήσουν.Θα μου πεις γιατί να υπάρχει σε μια σχέση θύμα και θύτης . Δυστυχώς δεν ζούμε σε ένα κόσμο αγγελικά φτιαγμένο,και κατά περίεργο τρόπο όλα σου έρχοντε ανάποδα της περισσότερες φορές σε μια σχέση, όταν π.χ όταν θες τον άλλον,να μην σε θέλει και όταν δεν το θες,να σε θέλει τρελά.(σίγουρα σε όλους έχει συμβεί αυτό) ένα άλλο είναι να μην ικανοποιούμαστε με τίποτα να θέλουμε κι άλλα ακόμα κι αν τα έχουμε ολα σε μια σχέση,όμως έτσι ειναι δύστυχος και αυτό δεν νομίζω να αλλάξει...

Τι σημαίνει να είσαι «φτωχός».

Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:

«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»

«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.

«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:

- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.

- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές..

- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι.

- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα.

- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας· αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό.

- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι.

- Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα.

- Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους.

- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.

Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του.

Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:

«Σ'ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε.»

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΡΓΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΜΑΣ.

ΑΓΩΝΙΟΥΜΕ ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ «ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ».

οι δυο λύκοι

 Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής
 Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην
ψυχή των ανθρώπων. Είπε:
 "Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων'
 που υπάρχουν μέσα σε όλους μας"
Ο ένας είναι το Κακό. - Είναι ο θυμός, η ζήλια, η
θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία,
 η αυτολύπηση, η ενοχή προσβολή, η κατωτερότητα,
 τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.

 Ο άλλος είναι το Καλό. - Είναι η χαρά, η ειρήνη, η
 αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη,
 η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η
 γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία και
 η πίστη στο Θεό.'

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά
 ρώτησε τον παππού του: "Ποιος λύκος νικάει;"


 Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά ...............
 "Αυτός που ταΐζεις."

Γι 'αυτό σ 'αγαπώ

na me prosexeis....

Vassilis Papakwnstantinou - Na koimithoume agkalia

Εδώ θα κάνουμε κουβεντούλα...

Καλώς ήρθατε στην παρεούλα μας, εδώ θα μπορούμε να συζητάμε και να λέει ο καθένας ότι θέλει, αρκεί να μην μιλάει προσβλητικά και να σέβεται και τα άλλα μέλη.

Λοιπόν λέω να κάνω εγώ την αρχή με ένα κέρασμα, γιατί παρεούλα χωρίς ποτάκια και κους κους δεν λέει... (καλό εεε!!! Εγώ πάντως 8α πιώ ένα ποτάκι)χμμμ... μήπως λείπει τίποτα; Περιμένω να βάλετε και εσείς τα υπόλοιπα, εγώ βάζω τα ποτά...;)